zywe kamienie berent

s [ Pobierz całość w formacie PDF ]

,,Opowiadaj. Mów.
Ale jemu nie do opowiada� �adnych by�o ju� w tej chwili. Zm�ci�a si� w nim powaga i surowoS�
ca�a. ZaS jedwabista och�odnoS� jej ramienia, wyczuwana szyj�, parzy�a go w tej chwili jak po-
krzywa w tym przypomnieniu gwa�townym - �e wszak�e to jej cia�o tak niedawno jeszcze...?!
Chwyci� j� znowu za ramiona i trz�sie z ca�ych si�.
To jedno powiadaj mi - szepcze gard�owo nad ni�. - Na twoj� i moj� dusz�, prawd� mów! -
nie diabe��e to by� chocia?!...
Któ� tobie znowu? - �achnie si�, bardziej zdumiona nixli zagniewana t� przerw� w piesz-
czocie.- Któ� tobie znowu?
Herold on?!...
Ledwie to rzek�, ju� po �bie dosta� - �e przypomina. �e zaS dobr� chwil� mi�oSci tak przykro
zepsu� na samym pocz�tku - ,,niech przepada, skoro taki!
Zepchni�ty z kamienia, przewróci� si� tu� obok. A powstawszy z ziemi, zawija si� w swój
p�aszcz i mruczy:
Na ten koniec - ja obity zosta�em!
Ale ona nawet pomySle� mu o sobie nie pozwala: rozsierdzenie swe na �ale mu przek�ada, �e
j� teraz zazdroSci� sw� zan�ka, zamorduje powoli. I póki� to tego b�dzie?!... Zechce j� mo�e
zanudza� akuratnym rozpytywaniem baka�arza: quis? ubi? quomodo? quantum. ? A przecie
w kochaniu jest rzecz g�ówna nie w tym, co si� komu przytrafi. Przytrafia si� zaS ka�dej ko-
biecie; niech�e raz wie, durny, ka�dej! �adna jednemu wiern� nie zostanie bez szczególnej
pomocy Bo�ej. Tylko �e ka�da wówczas zatai swoje, wyprze si� w �ywe oczy, zaba�amuci.
O, jakie� niedobre bywaj� kobiety! jakie pe�ne fa�szu i ob�udy wszelakiej! Ale przez was to
w�aSnie staj� si� takimi - �ebyScie wiedzieli. O, jak�eScie wy wszyscy jednakowi!
115
Wszyscy! - podkreSli goliard jadowitym tonem.
Wi�c ona czuj�c, �e si� przegada�a, tym gniewniej wywodzi swe �ale. I to jeszcze: czy dia-
b�em aby tamten nie by�? - tym si�, g�upi, troska. Gdyby ona by�a m�czyzn�, to�by jej wte-
dy wszystko jedno by�o, jakim tamten by� z siebie, cho�by i diabe� sam.
Cho�by i diabe� sam! - odmachnie si� goliard obur�cz, nazbyt ju� cierpko w tej chwili.
Ta niezazdroS� znowu zupe�na stropi j� w nag�e zamySlenie. A po rozwa�eniu urazi tym g��-
biej. Wi�c pocznie tym gwa�towniej snu� swoje �ale i mota� je niecierpliwie. A gdy si� w tym
poSpiechu mówienia nasup�a znowu jakie uogólnienie niepotrzebne - wybuchnie na pewno
p�aczem krzywdy serdecznej.
Tego si� goliard ba� najbardziej; nie z tkliwoSci przecie, lecz z niesmaku oSwieconego cz�e-
ka: wsz�dzie na Swiecie jest wi�cej �adu nixli w g�owie kobiecej.
Zza cierni i g�ogów klasztornego wa�u wychyli� si� zaj�c, a spostrzeg�szy ludzi, po�o�y� s�u-
chy na grzbiecie i Smign�� co tchu w skokach polotnych. Powiód� goliard oczyma za tym
przypadkiem; zamySli� si�, zatuli� w sw� szat� klerka.
Poucza wiedza - mówi - jak to w�� grzech oznacza, zaj�c - nami�tnoSci cz�ecze. Sp�oszy�
obu nietrudno; tylko gdy w�� gnuSnie tu przy nas w ukryciu si� zaczai, zaj�c szparko precz
odbie�y gdzie indziej.
Nie wierzy coS dziewczyna, by zaj�c a� tak daleko odskoczy� mia�. Wie natomiast, jak to
oSwieceni consolationem i ��dz opanowania w filozofii szukaj�.
I �e z ni� �atwiejsza kobiecie robota nixli z zazdroSci�.
Wi�c po niejakim czasie tak ciep�o na niego popatrzy, tak d�ugim zaci�giem wyb�ySnie ku
niemu spod rz�s, �e on tylko si� nachmurzy w tym �ywszym przypomnieniu herolda. I pal-
cem surowo przed sob� zamacha.
Nigdy!
Z okr�g�ych w tej chwili warg mignie ku niemu ruchliwszym od �mii j�zykiem. I wzruszaj�c
ramionami, odchodzi sobie na bok. Poprawia warkocze, nuci coS przekornie.
D�sa si�.
Lecz oto jeden, drugi kamie�, na który wskoczy� wzi�a ochota; potem ju� jak wiewiórk�
z g�azu na g�az ponosi�o sam�. �e grobowcowe to niegdyS g�azy, wi�c j� n�ci p�ocha wSród
nich psota. A �e cisza tu taka surowa naokó�, wi�c huka; dra�ni echo - �e ponure.
Póki nie parsknie jak to xrebi� i, zgarniaj�c swe szmatki powy�ej kolan, nie zapatrzy si� cie-
kawie na t� obrzydliwoS� czarn� i Slisk�, która w drgawkach sp�oszonej gadziny stepie si�
oto u kamienia Sród szmeru traw.
,,W��! - powiadaj� wtedy dopiero okr�g�e usta i zaokr�glone oczy dziewczyny.
Goliard naje�y� brwi pod kapturem, acz uspokaja si� rozwag�, �e gdy si� wSród ruin w�e
przytrafi�, zawsze bywaj� czarne z natury swojej.
Dziewka przycich�a. I posz�a mi�dzy kolumn bia�e z�omy, a bluszczów ciemne na s�o�cu g�szcze.
Migoce na ich tle czerwonymi jak mak szmatkami sukni: wnosi w t� cisz� barwy bodaj krzyk i wy-
skoki, gdy usta zamilk�y i nie skacz� ju� stopy. A rusza i dra�ni wszystko. Oto bluszczu pot�ny kierz
zwisa czarn� kaskad� na jednej ga��zce tylko: rozko�ysze go wi�c, rozbuja nad sw� g�ow�, I niczym
kasztany wytrz�sa z jego g�szczy Slimaków mnóstwo: gradem uderzy�y ma��e o g�azy.
Skry�a si� wreszcie za t� kaskad�.
I wtedy takie milczenie zaleg�o w s�o�cu Sród ruin, �e zamigotaniem zielonych jaszczurek
o�ywia� si� znów j�y marmurów biele.
116
A� jego zaniepokoi�o przykro to d�ugie zaczajenie si� ciszy. I nas�uchiwa� mu ka�e. Z�o nie
Spi w takich k�tach urocznych. Pocz�� ogl�da� si� za dziewczyn� i szuka� jej w milczeniu,
by nie nawo�ywa� g�osem - �atwo wywo�a� co w takim miejscu niedobrym.
Uchyli� wreszcie nawis�� zas�on� bluszczu. Patrzy - stoi dziewka jak ta Ewa pod jab�oni�: golu-
sie�ka na ca�ym ciele, nawet przyrodzenia �adn� ga��zk� u bioder nie przys�ania. Tylko za jab�-
ko pierS w�asn� w d�oni wa�y. I wygi�ta skr�tnie, przypatruje si� biodru i nodze swojej.
SproSna ty!... Oto nad czym przycich�a nareszcie.
Za ca�� odpowiedx wska�e mu przed si�. O mur wsparta stoi oto pochyle jakowaS posta�
w kamieniu o odbitej g�owie i strzaskanych stopach. W biodrach ma takie w�aSnie wygi�cie,
jakby pod w�asne spojrzenie wystawia�a si� cia�em.
Nimfa! - naszeptuje dziewczyna.
SproSna ty! - zgromi j� po raz wtóry. A jednak wielkie zdumienie obj�o go.
I odwróciwszy si� od cia�a niesromnej dziewki, zapatrzy� si� w kamie� �ywy. Tu� podle, we
wn�ce muru, dostrzega jakby podstaw� tej figury; na niej dzban zdzia�any w marmurze i sto-
py przyros�e do coko�u. Poni�ej wida� zatarte w kamieniu g�oski.
Rzuci si� ku nim klerk, pisma starego zawsze chciwy. Zna dziewczyna t� �arliwoS� jego
w odczytywaniu starego pisma na zmursza�ych przy drodze kamieniach lub na g�azach wmu-
rowanych w bram� niejednego grodu.
A naszym ku czemuS zapa�em przejmuj� si� tak bywa, nasze kobiety, �e gotowe i w spra-
wach ducha wspó�dzia�a� t� krz�tn� niecierpliwoSci� swoj�. �e zaS w odczytywaniu pomóc
mu nie zdo�a, wi�c przynagla bodaj: kopie bos� stop� kl�cz�cego nad napisem goliarda. No!
pr�dzej! - niecierpliwi si� nad nim.
Ale on przynagli� si� nie da� tym poganianiem. Odczyta� akuratnie:
Divae Aphroditae sacr...
Dziewczynie przywar�o coS w tej chwili powiew I nim si� spostrzeg�, run�a czo�em o zie-
mi�, w�osów nag�e rozploty wyrzucaj�c przed si�, na g�owy przys�oni�cie rabie:
Pani Wenus sama!
Ten krzyk ba�wochwalstwa urzek� go chyba jawnym ju� czarem tych ruin - za klasztoru nie-
dobr� granic�.
Bo oto te z�omy, jak pnie potrzaskane, dope�ni�y mu si� nagle w oczach a� po one szcz�ty
okapów, które tu i ówdzie zawisa�y na s�upie. I nakry�y si� dachem w Swi�tyni, ogrom ko-
lumnowy. ZaS te marmurów obt�uk� nijakie - z przypadku jakby g�adkie lub z kaprysu natury
upodobnione czemuS - szeregiem bo�yców z kamienia stan�y u wn�trznych Scian. PoSrodku
bieli si� o�tarz, w bluszczu osnuciach, pod ofiarnego dymu k��bami i smug�.
I s�ycha� g�os zza o�tarza tego: [ Pobierz całość w formacie PDF ]