s [ Pobierz całość w formacie PDF ]

104 NORA ROBERTS
wody i robiły prysznic nowym pracownikom, urządzając
im w ten sposób chrzest bojowy. Chociaż opiekunowie
mieli miny niewiniątek, jasne było, że potrafią skutecznie
zachęcić słonie do takich harców.
Z daleka dostrzegła Duffy'ego, który rozmawiał z go�
ściem z miasta. Mężczyzna miał wielki jak baryłka
brzuch, czerstwą rumianą twarz i jasne oczy, które mocno
mrużył w słońcu. Ciekawe, co próbuje sprzedać i za ile?
- zastanawiała się Jo. Sądząc z gniewnych posapywań
Duffy'ego, można było zakładać, że żąda zbyt dużo.
- Powtarzam panu, Carlson, że już zapłaciliśmy za
magazyn. I umówiliśmy się na piętnaście dolarów za do�
stawę, a nie na dwadzieścia.
Carlson palił krótkiego papierosa bez filtra.
- Zapłaciliście Myersowi, nie mnie. Kupiłem magazyn
sześć tygodni temu. - Wzruszył ramionami, rzucając nie�
dopałek na ziemię. - To nie mój problem, że zapłacił pan
z góry.
Ponad głowami mężczyzn zobaczyła Keane'a i Pete'a
zmierzających w ich kierunku. Zaintrygowana dołączyła
do nich.
- Co się dzieje?
- Zaraz się dowiemy - odparł Keane. - Macie jakiś
problem, panowie? - spytał spokojnie.
- Ten typ - parsknął Duffy, celując palcem w Carlsona
- chce, abyśmy dwukrotnie zapłacili za magazynowanie
fajerwerków. W dodatku żąda za przewóz dwudziestu do�
larów.
- To Myers zgodził się na piętnaście - przerwał Carl�
son. - Ja nic takiego nie mówiłem. Chcecie odebrać fajer-
NOWE %7łYCIE 105
werki, musicie najpierw za nie zapłacić. Gotówką - uści�
ślił i dopiero teraz spojrzał w stronę Keane'a. - A to kto?
Duffy zaczął sapać z oburzenia, ale Keane uspokoił go,
kładąc mu rękę na ramieniu.
- Jestem Prescott - odpowiedział z niezmąconym spo�
kojem.
- Prescott, tak? - Carlson przeciągnął dłonią po obu
policzkach. - No, może wreszcie do czegoś dojdziemy
- rzucił jowialnie, wyciągając rękę. Keane bez wahania
podał mu dłoń. - A
adny masz pan cyrk, Prescott. - Popra�
wił pasek przy spodniach. - Problem polega na tym, że te
wasze fajerwerki leżą w moim magazynie. Muszę zarabiać
na życie, więc nie zamierzam trzymać ich tam za friko.
Odkupiłem budę od Myersa sześć tygodni temu. Nie od�
powiadam za układ, który zawarliście z Myersem, nie?
- Carlson rozciągnął usta w uśmiechu, zadowolony, że
Keane słucha go uprzejmie. - A jeśli chodzi o przewóz...
- Bezradnie rozłożył ręce i poklepał Keane'a po ramieniu.
- Sam wiesz, synu, jakie są teraz ceny paliwa.
Keane uprzejmie kiwał głową.
- Brzmi to rozsądnie - powiedział, ignorując postęki�
wania Duffy'ego. - Odnoszę wrażenie, że ma pan prob�
lem, Carlson.
- Ja nie mam żadnego problemu - zaprzeczył Carlson.
- To pan ma problem, chyba że nie chcecie odebrać tych
fajerwerków.
- Ależ my je dostaniemy, panie Carlson - sprostował
Keane. - Zgodnie z paragrafem trzecim punkt piąty Usta�
wy o drobnej przedsiębiorczości, wynajmujący i dzier�
żawca są prawnie związani umowami, kontraktami, zasta-
106 NORA ROBERTS
wami i hipotekami poprzedniego dzierżawcy, póki te
umowy, kontrakty, zastawy czy hipoteki nie wygasną lub
nie zostaną zbyte.
- Co do... - zaczął Carlson, ale Keane ciągnął bezna�
miętnie:
- Oczywiście, nie oddamy sprawy do sądu, jeśli otrzy�
mamy należący do nas towar. To jednak nie rozwiązuje
pańskiego problemu.
- Mojego? - wykrztusił Carlson. - Nie mam żadnego
problemu. Jeśli pan myślisz...
- Ależ ma pan! Choć faktycznie nie jestem pewien,
czy złamał pan prawo z premedytacją.
- Złamałem prawo? - Carlson wytarł spocone dłonie
o spodnie.
- Magazynowanie materiałów wybuchowych bez od�
powiedniej licencji - kontynuował Keane. - Chyba że
uzyskał ją pan po zakupieniu magazynów.
- No nie... Ja...
- Tego się obawiałem. - Keane współczująco uniósł
brwi. - Widzi pan, paragraf szósty punkt piąty rzeczo�
nej Ustawy stanowi, że licencje, pozwolenia i atesty są
konieczne. O przedłużenie licencji, pozwoleń i atestów
musi wystąpić nowy właściciel. Podanie, to zrozumiałe,
powinno być poświadczone notarialnie. - Keane przerwał,
pozwalając Carlsonowi wchłonąć te informacje. - Jeśli się
nie mylę - podjął po chwili obojętnym tonem - w tym
stanie grzywna jest dość wysoka. Oczywiście wyrok za�
leży od...
- Wyrok? - Carlson zbladł i otarł chusteczką kark.
- Coś panu poradzę. - Keane patrzył na Carlsona ze
NOWE %7łYCIE 107
współczującym uśmiechem. - Wywiezie pan sztuczne og�
nie ze swojego terenu i dostarczy tutaj. Ostatecznie nie
musimy od razu tego zgłaszać. Można uznać to za prze�
oczenie. Przecież obaj jesteśmy biznesmenami, czyż nie?
Carlson kiwnął głową. Był zbyt przerażony, żeby wy�
czuć sarkazm.
- W umowie jest piętnaście dolarów za dostawę, zga�
dza się?
Carlson schował wilgotną chustkę do kieszeni i ponow�
nie kiwnął głową.
- To świetnie. Zapłacimy gotówką przy odbiorze. Cie�
szę się, że mogłem służyć pomocą.
Z wyraz
ną ulgą Carlson odszedł do swojej furgonetki.
Jo, która z niekłamanym zachwytem obserwowała całą
scenę, z trudem utrzymywała powagę, póki nie odjechał.
Duffy i Pete jednocześnie parsknęli śmiechem.
- Czy to prawda? - spytała Jo, chwytając Keane'a za
rękę.
- Czy co jest prawdą? - odpowiedział pytaniem.
- Paragraf trzeci punkt piąty Ustawy o drobnej przed�
siębiorczości - zacytowała Jo.
- Nigdy o nim nie słyszałem - odparł obojętnie. Pete
prawie płakał ze śmiechu.
- Zmyśliłeś to - powiedziała zdumiona. - Ty to wszy�
stko zmyśliłeś!
- Najlepszy numer, jaki widziałem od lat - oznajmił
Duffy i klepnął Keane'a w plecy.
- Wiem, gdzie się zgłosić, jeśli będę potrzebował praw�
nika - wtrącił Pete, przesuwając czapeczkę na tył głowy. [ Pobierz całość w formacie PDF ]