s
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Murdock podszedł bliżej i spojrzał z góry na niskiego porucznika.
- %7łołnierz wojsk lądowych, który wie, jak prowadzić dziewięć-dziesięciometrowy
kuter patrolowy? - zapytał sceptycznie.
Carpenter się uśmiechnął.
- Były marynarz. Pomagałem ojcu na holowniku, którym pchał barki z węglem w górę
Rzeki Zwiętego Wawrzyńca, odkąd skończyłem dwanaście lat.
Murdock nie mógł nic zrobić. Skrzywił się.
- Ster jest pański - powiedział i stanął z boku.
Carpenter się nie przechwalał. Z wprawą przeprowadził "Polar Dawna" przez
cieśninę i zachodnią część zatoki Coronation i zawinął do małego portu w Kugluktuk
po ośmiu godzinach. Niewielki oddział Kanadyjskiej Królewskiej Policji Konnej
czekałwzdłuż kei, kiedy okręt cumowano przy dużym nabrzeżu przeładunkowym.
"Manitoba", która płynęła za kutrem jak cień przez całą drogę do Kugluktuk, zawyła
syreną okrętową i zawróciła na wody zatoki.
Załoga "Polar Dawna" została otoczona i przeprowadzona z kutra do zaniedbanego
białego budynku portowego, dawnej przetwórni ryb. W środku ustawiono kilka
rzędów łóżek dla internowanych marynarzy. Ale zakwaterowano ich stosunkowo
wygodnie, dano im ciepły posiłek, zimne piwo, książki i kasety wideo. Murdock
podszedł do dowódcy oddziału policji, wielkiego mężczyzny o niebieskich oczach.
- Jak długo będziemy tu przetrzymywani? - zapytał.
- Nie mam pojęcia. Mogę panu powiedzieć tylko tyle, że nasz rząd domaga się
przeprosin i rekompensaty za zniszczenie stacji arkrycznej na Morzu Beauforta i
uznania Przejścia Północno-Zachodniego za część kanadyjskich wód terytorialnych.
Wasi przywódcy muszą na to zareagować. Pańscy ludzie będą dobrze traktowani,
ale przestrzegam przed próbą ucieczki. Jesteśmy upoważnieni do użycia siły, jeśli to
będzie konieczne.
Murdock skinął głową i stłumił uśmiech. Wiedział, że te żądania nie spotkają się z
dobrym przyjęciem w Waszyngtonie.
13 - Arktyczna mgła
193
48
Pitt wysiadł właśnie z samolotu rejsowego do Calgary, gdy media podały wiadomość
o zajęciu "Polar Dawna". Tłumy pasażerów zgromadziły się przy telewizorach w
porcie lotniczym i próbowały ocenić wagę zdarzenia. Pitt przystanął i patrzył przez
chwilę, jak kanadyjski komentator polityczny nawołuje do całkowitego wstrzymania
eksportu ropy, gazu i energii elektrycznej do Stanów Zjednoczonych, dopóki nie
zostaną uznane roszczenia Kanady do Przejścia Północno-Zachodniego. Pitt
przeszedł do cichego kąta przy pustej bramce i wybrał bezpośredni numer do biura
wiceprezydenta. Sekretarka natychmiast go połączyła i w słuchawce zabrzmiał
poirytowany głos Jamesa Sandeckera.
- Streszczaj się, Dirk. Mam pełne ręce roboty przez ten incydent w Kanadzie -
warknął bez wstępów.
- Właśnie o nim usłyszałem, jestem w Calgary - odrzekł Pitt.
- W Calgary? To dość daleko od Waszyngtonu. Co tam robisz?
- Czekam na samolot do Yellowknife, skąd polecę następnym do Tuktoyaktuk.
"Narwhal" stoi tam w porcie od czasu, gdy wyłowił rozbitków z kanadyjskiej stacji
arktycznej.
- Od tego zaczęła się cała afera. Chciałbym dopaść tego, kto rozwalił ten obóz na
lodzie. Lepiej zabieraj swój statek z kanadyjskich wód i wracaj do domu.
- Rudi jest w drodze do Waszyngtonu z dyrektywą, żeby przerwać wszystkie projekty
badawcze NUMA wokół Kanady i natychmiast wycofać nasze statki na wody
międzynarodowe. Ja muszę zamknąć tu pewną sprawę osobiście.
- To ma coś wspólnego z tym projektem naukowym, o którym bez przerwy słyszę od
twojej pięknej żony?
Boże, błogosław Loren, pomyślał Pitt. Już wzięła starego w obroty.
- Tak, musimy znalezć zródło tej rudy, admirale.
Na linii zapadło milczenie, ale Pitt słyszał szelest przekładanych papierów.
- Loren pisze doskonałe opracowania polityczne - mruknął w końcu Sandecker. -
Chciałbym ją mieć w sztabie, gdyby kiedyś zmęczyła ją służba w Kongresie.
- Obawiam się, że wyborcy nie pozwolą jej odejść.
- Ten ruten naprawdę jest taki ważny?
194
- Tak, to zostało dowiedzione. I ktoś inny też go szuka, co potwierdza jego wartość.
- Gdyby rzeczywiście umożliwił dokonywanie sztucznej fotosyntezy, byłby bezcenny.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]