s [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Listę konsulów można odtworzyć z zachowanych spisów, tzw. fasti consulares.
Cesarstwo
W okresie cesarstwa ranga konsulatu mocno zmalała. Za pryncypatu ich liczba wzrosła, gdy
stworzono obok zasadniczej pary eponimicznej (consules ordinarii) dodatkowe pary konsulów
(consules suffecti), którzy sprawowali władzę tylko przez parę miesięcy. W ekstremalnych
przypadkach, np. w 190 roku n.e. za panowania cesarza Kommodusa sprawowało konsulat w
jednym roku ponad 20 osób. Odebrano im władzę nad wojskiem i nie mieli już wpływu na politykę
państwa, uzyskując w zamian drugorzędne funkcje jurysdykcyjne.
W okresie dominatu funkcja konsula stała się czysto honorowa. Od reform Konstantyna
Wielkiego wybierano nadal dwóch konsulów, jednak odtąd jednego w Rzymie, drugiego w
Konstantynopolu. Zasada ta została jednak szybko złamana i bywały lata, kiedy tylko jedna część
cesarstwa miała swojego konsula.
Od upadku cesarstwa do reform Justyniana
Pomimo upadku cesarstwa zachodniorzymskiego nadal mianowani byli dwaj konsulowie, jeden dla
wschodu, drugi dla zachodu. Trwało to aż do czasów Justyniana I Wielkiego. W 534zlikwidował on
konsulat w Rzymie, zaś w 541 włączył konsulat w Konstanynopolu do tytulatury cesarskiej.
Konsulat w cesarstwie wschodnim
Od roku 541 tytuł konsula przyjmował cesarz bizantyjski w pierwszym roku swego panowania.
Zdarzały się jednak przypadki nadawania honorowo tytułu konsula w danym roku.
Konstans II oficjalnie zrezygnował z przyjmowania w pierwszym roku panowania tytułu konsula,
jednak oficjalnie lata nadal liczone były od konsulatu cesarza w pierwszym roku panowania.
Wyjątkiem od tej reguły był cesarz Justynian II Rhinotmetos który przez całe swoje panowanie w
latach 686-695 nosił tytuł konsula.
Od 726 doża Wenecji otrzymał tytuł konsula od cesarza bizantyjskiego. Również kilku następnych
dożów otrzymało z rąk cesarza konsulat.
W roku 739 papież zaoferował tytuł konsula Karolowi Młotowi, jednak odrzucił on tę propozycję.
W 800 roku konsulem został Karol Wielki, co spowodowało krótkotrwały spór z Bizancjum,
zakończony ostatecznie porzuceniem planów wskrzeszenia konsulatu na zachodzie.
Po wstąpieniu na tron w 889, cesarz Leon VI Filozof ostatecznie zlikwidował konsulat.
Wskrzeszenie konsulatu na zachodzie
W 915 cesarz rzymski i król Włoch Ludwik III Z
lepy przywrócił konsulat na zachodzie. Od tej pory
tytuł konsula nosił palatyn miasta Rzymu z ramienia cesarza.
W roku 1024 tytuł konsula przyjął papież Jan XIX, ostatecznie potwierdzając tym samym władzę
papieży nad Rzymem. Ostatni konsul, Petrus, został mianowany w roku 1056.
3. Kampania wyborcza.
Kwintus Tulliusz Cyceron  młodzszy brat Marka Cycerona. Ze starszym bratem łączyła go
głeboka przyjaz
ń. Ponadto Marek był dla młodszego brata mentorem i dużym autorytetem. Jednym
z dokumentów jest niezwykle ciekawa broszura propogandowa Kwintusa na rzecz kandydatury
Marka Cycerona na konsula zachowana w rękopisach jako dziełko jego brata. Ujęta w formę listu
miała być pozornie rodzajem poradnika dla kandydata na konsula, w rzeczywistości jest jednak
broszurą propagandową na rzecz kandydatury Marka. [ Pobierz całość w formacie PDF ]