s [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ominęła go szerokim łukiem.
Istniała jeszcze pani Mainwaring. To jej pieniędzmi Mainwaring płacił
za wystawne kolacje z Helen Ross. Agatha Mainwaring była wpływową
kobietą, która piła za dużo. A co, jeśli to nie było zaplanowane z zimną
krwią morderstwo? Mógł dopuścił się go ktoś, kto zastał przy zbiorniku z
homarami przybysza, jak zwykle wtrącającego się i wtykającego nos tam,
gdzie nie trzeba, więc uderzył go, złamał mu kark i wepchnął do zbiornika.
Może ten, kto to zrobił, nie wiedział wcale, że Mainwaring był martwy, ale
pomyślał, że kilka skubnięć homarów mu nie zaszkodzi. Następnie uciekł,
a potem wrócił i zobaczył, że z Mainwaringa zostały same kości. A tele-
fon, który sprawił, że Hamish pędził na złamanie karku trzydzieści mil do
hotelu Zacisze Wędkarza. Czy ktoś zadzwonił, by odciągnąć go od miejsca
LR
T
zbrodni? Czy był to tylko kolejny dowcip, zrobiony po to, by nie wtrącał
się w drobne pijackie przyjemności miejscowych w sobotni wieczór? Na-
straszenie przez czarownice nie było raczej związane z morderstwem. A
może jednak było?
Pożądanie ziemi było wpływową siłą w szkockich górach. Dwóch go-
spodarzy ziemskich, Birrell i Macdonald, mogli zaangażować swoje córki
w straszenie, wciągając w to również córkę Watsona, by wprowadzić nie-
co zamętu do sprawy.
Z drugiej strony to mógł być po prostu żart, w którym coś poszło nie
tak.
Powiedzmy, że Alistair Gunn, nie znając własnej siły, popchnął Main-
waringa, a ten uderzył głową o ścianę zbiornika i złamał sobie kark.
Był jeszcze Harry Mackay. Został okropnie znieważony przez Mainwa-
ringa.  Nie obsłużyliby go nawet w burdelu" lub coś podobnego powie-
dział do niego Mainwaring. Mackay był wściekły. Obelga związana z mę-
skością Mackaya mogła odnosić się do wydarzenia z przeszłości. Czy
Mackay był żonaty lub zaręczony, a Mainwaring ze swoją przedziwną ła-
twością do pań odbił kiedyś Mackayowi kobietę?
A pani Struthers? Co z nią? Bardzo łatwo śmiać się z pomysłu, że żona
pastora okazałaby się mordercą tylko dlatego, że ktoś ośmieszył ją i za-
drwił z jej kucharskich zdolności. Ale Cnothan było takim mrocznym i
dziwacznym miejscem... Któż wiedział, co kryje się w nawet najbardziej
poważanej osobie?
Hamish spojrzał na zegarek. Pociąg miał odjechać w południe. Zaczął
iść w kierunku stacji. Wtem jego wzrok przykuł afisz. W kinie grano po-
nownie Whisky Galore!
Niech szlag trafi Cnothan i Blaira  pomyślał Hamish.
I raptownie ruszył w kierunku kina.
Ian Gibb szedł, by złapać wieczorny pociąg. Z nadzieją, że Hamish
może nim przyjechać. Cierpiał z upokorzenia.  Daily Recorder" w Londy-
nie poprosiło go o historię i on  zgodnie z wytycznymi  przesłał im
jedną. Pojawiła się na pierwszej stronie, ale pod cudzym nazwiskiem!
LR
T
Kiedy zadzwonił do szefa działu wydarzeń, żeby złożyć zażalenie, ten
stwierdził, że reporter, który dostąpił zaszczytu występowania w stopce,
zasługiwał na to, ponieważ zredagowanie tekstu lana kosztowało go sporo
pracy, Ian ostro zażądał przykładu.
 Cóż  powiedział redaktor  na przykład wez
my ten wers.  Po-
wiedział czterdziestoośmioletni elektryk, pan Joseph Noble z Main Street
dwadzieścia dwa w Cnothan wczoraj żartobliwie, lecz był to rodzaj śmie-
chu przez łzy, �To miejsce nigdy już nie będzie takie samo�". Na litość
boską, synu, nie wysyłasz materiałów do jakiegoś miejscowego szmatław-
ca.
Ian rzucił słuchawką. Co było nie tak z tym fragmentem o panu Noble?
Przecież nawet go nie użyli. Umierał z pragnienia za kolejną historią... Za
czymś, co powali ich na kolana. Blair coś ukrywał. Ekipa z kryminalistyki
kręciła się po posiadłości Jamiego Rossa. Czy tam po raz ostatni widziano
Mainwaringa? Ale w jaki sposób został z niego sam szkielet? I czemu Bla-
ir czerwienił się i purpurowiał za każdym razem, kiedy pytano go, czy od-
kryto już powód takiego stanu rzeczy? Hamish mógł to wszystko wie-
dzieć.
Ian wyczuwał, że coś próbowano zatuszować. Gdyby nie ta bomba
przy Downing Street, media wciąż zadawałyby więcej i więcej pytań.
Pociąg wjechał na stację, Ian zobaczył Hamisha wysiadającego z ostat-
niego wagonu i podbiegł, by go dogonić.
 Nie chodzi o kolejne morderstwo?  upewnił się Hamish.
 Nie, chodzi po prostu o to, że...
Ian rozpoczął długą i gorzką tyradę, pełną narzekań na  Daily Recor-
der" i na sposób, w jaki jego artykuł o jednej z największych tajemniczych
zbrodni stulecia został przypisany komuś innemu.
Pismak gadał, a Hamish intensywnie myślał. Homa rowa śmierć nie
mogła być ukrywana wiecznie. Gwałtowne zainteresowanie powróci, a
ciekawość nigdy się nie zmniejszy. Ekipy telewizyjne nawet za rok mogą
zapragnąć nakręcić dokument o tym, co przytrafiło się Mainwaringowi. Co
z tego, że wyższe sfery Londynu obleci strach? Będzie to powodem krzy-
LR
T
kliwych nagłówków, ale przynajmniej może oznaczać, że morderca nie
pozostanie na wolności. Jeśli prasa znów stanie się nachalna, wtedy Blair
zostanie zmuszony do pracy.
 Jest pewna historia  powiedział Hamish ostrożnie  i właśnie o
niej mówisz.
 Jaka?  spytał ochoczo Ian.
 Cóż, fakt, że popełniono straszną i osobliwą zbrodnię, a wokół te-
matu panuje przedziwna cisza. Blair przesiaduje w hotelu Anstey, ogląda- [ Pobierz całość w formacie PDF ]